بیست سال اشتباهی پشت میله‌ها، «منفورترین زن استرالیا» غرامت می‌گیرد

صدای استرالیا – کاتلین فولبیگ زمانی که در سال ۲۰۰۳ به اتهام قتل چهار فرزندش محکوم شد، به عنوان یک قاتل نوزادان و “منفورترین زن” استرالیا مورد نفرت و توهین همه قرار گرفت. اما روز پنج‌شنبه، دادگاه تجدیدنظر پس از تحقیق درباره شواهد علمی جدید متوجه شد که شک معقولی در مورد گناهکار بودن او وجود دارد.

او پیش از این و در ماه ژوئن پس از تحمل ۲۰ سال زندان مورد عفو قرار گرفته و از زندان آزاد شده بود.

این پرونده می‌تواند به بزرگترین غرامت برای محکومیت نادرست در استرالیا منجر شود – و حسابرسی برای سیستم حقوقی کشور را در پی داشته باشد.

فولبیگ پس از تبرئه شدنش گفت: تقریبا یک ربع قرن با ناباوری و خصومت مواجه بودم. من در تمام اشکالش مورد آزار و اذیت قرار گرفتم. امیدوار بودم و دعا می کردم که روزی بتوانم با پاک شدن نامم اینجا بایستم. امیدوارم هیچ کس دیگری مجبور نباشد رنجی را که من کشیدم تحمل کند.

حکم اصلی مجرمیت فولبیگ بر اساس شواهد پزشکی نبود که توضیح دهد چگونه چهار فرزند خردسال او – کالب، پاتریک، سارا و لورا – که ۱۹ روز تا ۱۸ ماه سن داشتند بین سال‌های ۱۹۸۹ و ۱۹۹۹ از دنیا رفتند. درعوض، دادستان به‌عنوان اعتراف به گناه، به‌شدت به یادداشت‌های خاطرات فولبیگ تکیه کرد. هیچ متخصص تروما، روزنامه نگار یا کارشناسی برای ارائه مدرک فراخوانده نشد. پرونده علیه فولبیگ همچنین به قانون میدو متکی بود – یک قانون بحث برانگیز و اکنون بی اعتبار شده که سه یا بیشتر مرگ ناگهانی نوزادان در یک خانواده را قتل می‌دانست مگر آنکه خلاف آن ثابت شود.

فولبیگ در یکی از یادداشت‌های روزانه‌اش در سال ۱۹۹۸ درباره لورا، آخرین فرزندش که مرد، نوشته بود:«من با عصبانیت بر سر او فریاد زدم که او را ترساند، او هنوز گریه‌اش را رها نکرده است. آنقدر بد شدم که تقریباً عمداً او را روی زمین انداختم و رها کردم. من او را روی زمین رها کردم و دور شدم. رفتم توی اتاقم و گذاشتمش گریه کند احتمالا فقط ۵ دقیقه گذشت اما به نظر یک عمر می‌رسید. من احساس می‌کنم بدترین مادر روی زمین هستم. می‌ترسم که الان مرا ترک کند. مثل سارا. می‌دانستم که گاهی نسبت به او بداخلاق و بی رحمانه رفتار می‌کنم.»

فولبیگ روز پنجشنبه، دادستان را متهم کرد که سخنان او را از متن خارج کرده است. «آنها کلمات و عبارات را از دفترچه‌های من انتخاب کردند. آن کتاب‌ها حاوی احساسات خصوصی من بودند که برای خودم می‌نوشتم. هیچ کس انتظار ندارد این نوع چیزها توسط غریبه‌ها خوانده شود، چه رسد به اینکه در مورد آنها نظر بدهند. حرف‌های مرا از متن خارج کردند و علیه من استفاده کردند. آنها من را به چیزی متهم کردند که هرگز درباره آن ننوشتم، انجام ندادم و هرگز نتوانستم انجام دهم.»

منبع: روزنامه گاردین