رهبر جدید حزب کارگر کیست؟

صدای استرالیا – آنتونی البانیز فردی که از دوره دانشجویی به حزب کارگر ملحق شده و سابقه وزارت در استرالیا را دارد به عنوان رهبر جدید حزب کارگر انتخاب شد.

البانیز در دوم مارس ۱۹۶۳ در «کامپرداون» در حومه سیدنی متولد شد. مادر وی اصالتی ایرلندی داشت و پدر وی اهل بارلتای ایتالیا بود. پدر و مادر البانیز در یک کشتی کروز با یکدیگر آشنا شده بودند اما زندگی مشترک آنها دوام چندانی نداشت.

البانیز دوران تحصل خود را از یک مدرسه ابتدایی در کامپرداون آغاز و سپس به کالج کاتدرال سنت ماری پیوست و سپس در رشته اقتصاد در دانشگاه سیدنی مشغول به تحصیل شد.

مادر البانیز همواره اعلام می‌کرد که پسرش را با سه مشخصه کلیسای کاتولیک، باشگاه فوتبال سیدنی جنوبی، و حقوق کارگران بزرگ می‌کند.

بعد از پان تحصیلات در دبیرستان و پیش از آنکه البانیز وارد دانشگاه شود به مدت دو سال در بانک «کامانولث» کار می کرد. البانیز بعد از ورود به دانشگاه سیدنی در رشته اقتصاد، با سیاست آشنا شد و به عضویت شورای نمایندگان دانشجویان درآمد.

وی در همان دوران دانشجویی به عضویت حزب کارگر درآمد و یک عضو کلیدی در شاخه چپ حزب کارگر شد.

البانیز بعد از اخذ مدرک، به عنوان مامور تحقیق در در دفتر «تام اورن» وزیر وقت امور دولتی و خدمالت دولتی مشغول به کار شد. در آن زمان اورن حکم مربی را برای البانیز داشت.

در سال ۱۹۸۹ زمانی که «جان فالکنر» به سنا راه یافت پست معاونت دبیر کلی شاخه حزب کارگر در نیوسات ولز خالی ماند و البانیز به این سمت رسید و تا شش سال در این پست باقی ماند. در سال ۱۹۹۵ او به شغل سیاسی بازگشت و به عنوان مشاور «باب کار» وزیر اول نیو سات ولز مشغول به کار شد.

زمانیکه «ژانت مک هاگ» اعلام کرد که در انتخابات سال ۱۹۹۶ در گرایندلر شرکت نمی‌کند البانیز در انتخابات اولیه برای جانشینی وی پیروز شد. در آن زمان کمپین انتخاباتی کار بسیار مشکلی بود و با توجه به ساخت باند جدید برای فرودگاه سیدنی صدای هواپیماها برای مردم آزاد دهنده شده بود و همین امر موجب شکل گیری حزب «نه به صدای هواپیما» شده بود و این حزب در انتخابات آن زمان توانسته بود مردم را به سمت خد جلب کند. پیش بینی شده بود که این حزب در انتخابات پیروز شود اما نامزد این حزب در انتخابات فقط ۱۴ درصد آرا را تصاحب کرد و البانیز به عنوان نماینده نخست شهر وارد مجلس شد.

در سال ۱۹۹۸ البانیز به عنوان وزیر پارلمانی انتخاب شد و این برای وی یک امتیاز بود.

در سال ۲۰۰۱ وی وارد کابینه دولت درسایه شد و در سال ۲۰۰۲ با توجه به تغییرات انجام شده در دولت درسایه وی پست جدیدی گرفت و در سال ۲۰۰۴ وی وزیر محیط زیست و میراث فرهنگی دولت در سایه گردید. در همان زمان بود که «جان هووارد» نخست وزیر وقت و برندان نلسون وزیر علوم استرالیا بحث نیاز این کشور به انرژی هسته‌ای را پیش کشیدند و البانیز با به راه انداختن کمپینی قوی به شدت با این امر مخالفت کرد.

در سال ۲۰۰۵ وزارت آب دولت در سایه نیز به لیست مسئولیت‌های البانیز اضافه شد و در سال ۲۰۰۶ وقتی کوین راد به عنوان رهبر حزب کارگر انتخاب شد البانیز با کنار زدن جولیا گیلارد به عنوان مدیر برنامه اپوزیسیون در مجلس معرفی شد.

بدنبال پیروزی حزب کارگر در انتخابات سال ۲۰۰۷ البانیز به عنوان وزیر حمل و نقل و زیر ساخت‌ها و همچنین وزیر توسعه مناطق و دولت محلی انتخاب شد. وی در کابینه راد سمت ریاست نمایندگان مجلس را نیز برعهده داشت.

البانیز در کابینه گیلارد نیز حضور داشت. در سال ۲۰۱۳ و بدنبال شکست حزب کارگر در انتخابات، البانیز به همراه بیل شورتن نامزد ریاست حزب کارگر شد و این شورتن بود که به عنوان رئیس حزب انتخاب گردید و البانیز بار دیگر وارد کابینه دولت در سایه شد.

در سال ۲۰۱۹ و بعد از شکست حزب کارگر در انتخابات، شورتن کناره گیری خود را از ریاست حزب اعلام کرد و البانیز نامزدی خود را برای رهبری حزب اعلام نمود. در تاریخ ۲۱ می «کریس بوون» نیز اعلام کرد که برای ریاست حزب نامزد می‌شود اما یک روز بعد از این تصمیم انصراف داد و بدین ترتیب البانیز به عنوان رهبر جدید حزب کارگر انتخاب شد.

البانیز از ادواج با «کارمل تیبات» صاحب یک فرزند پسر است. البته البانیز در سال ۲۰۱۹ از تیبات جدا شد.

البانیز خود را همیشه نیمی ایتالیایی و نیمی ایرلندی می‌خواند. وی طرفدار موسیقی است. او همچنین از طرفداران تیم راگبی ساوت سیدنی رابیتوز است و از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۲ عضو این تیم بوده است.

وی در لیگ ملی راگبی نیز صاحب نفوذ است و در اکتبر ۲۰۰۹ سیدنی مورنینگ هرالد گزارش داده بود که البانیز مانع انتخاب «جان هووارد» نخست وزیر اسبق استرالیا، در این لیگ شده است.