کاهش نرخ زاد و ولد در شهرهای بزرگ استرالیا در میانه بحران هزینه‌های زندگی

صدای استرالیا – داده‌های اولیه نشان می‌دهد نرخ زاد و ولد در شهرهای بزرگ استرالیا در سال ۲۰۲۴ باز هم کاهش یافته و بحران مداوم هزینه‌های زندگی، خانواده‌ها را به تأخیر انداختن یا حتی چشم‌پوشی از فرزندآوری واداشته است.

تحلیل مقدماتی مؤسسه KPMG بر پایه داده‌های اداره آمار استرالیا نشان می‌دهد نرخ تولد فرزند در شهرهای سیدنی، ملبورن و بریزبن از سال ۲۰۲۳ تا ۲۰۲۴ دوباره کاهش یافته است. هرچند افزایش نسبی تولدها در شهر پرث و مناطق منطقه‌ای تا حدی این روند را جبران کرده‌اند.

این تحلیل همچنین نشان می‌دهد خانواده‌هایی که در حومه شهر یا مناطق منطقه‌ای زندگی می‌کنند، به طور فزاینده‌ای تمایل بیشتری به داشتن فرزندان بیشتر نسبت به ساکنان مناطق مرکزی شهری دارند.

در سال ۲۰۲۴ نرخ کلی باروری کشور (یعنی تعداد فرزند به ازای هر زن) ۱.۵۱ بوده که نسبت به ۱.۵ در سال ۲۰۲۳ تفاوت آماری قابل‌توجهی ندارد، اما بسیار پایین‌تر از نرخ ۱.۸ در حدود یک دهه پیش است.

پروفسور آماندا دیویس، جمعیت‌شناس دانشگاه استرالیای غربی می‌گوید که خانواده‌های جوان همچنان به‌دلیل افزایش هزینه‌های زندگی از فرزندآوری صرف‌نظر می‌کنند یا آن را به تعویق می‌اندازند.

او می‌گوید: برای بسیاری از افراد، داشتن خانه‌ای امن و پایدار پیش‌نیاز تشکیل خانواده است و بحران شدید مسکن که سراسر کشور را در بر گرفته، یکی از دلایل کاهش نرخ زاد و ولد است.

از سوی دیگر، اقتصاددان اشتون دی سیلوا از دانشگاه RMIT معتقد است که کاهش اعتماد به آینده و تغییر در انتظارات فرهنگی نیز به روند بلندمدت کاهش نرخ زاد و ولد در استرالیا دامن زده‌اند؛ روندی که از اوایل دهه ۲۰۰۰ شدت گرفته است.

به گفته او، زندگی در شهرهای بزرگ و پرهزینه، خانواده‌ها را به حاشیه شهرها رانده است:‌فرزندآوری روزبه‌روز گران‌تر می‌شود. مگر اینکه تغییرات اساسی ایجاد شود، در غیر این صورت انتظار داریم که خانواده‌ها همچنان به حومه شهرها منتقل شوند.

در سال ۲۰۲۴، نرخ باروری در ملبورن، سیدنی و بریزبن بیش از گذشته کاهش یافته و ملبورن با نرخ ۱.۴ پایین‌ترین جایگاه را داشته، در حالی که این نرخ در سال ۲۰۱۴، برابر با ۱.۷۱ بود.

برخلاف این روند، برخی مناطق منطقه‌ای مانند نیوکاسل و جیلانگ به‌دلیل امکان کار از راه دور و قیمت مناسب‌تر مسکن شاهد افزایش تولدها بوده‌اند. به گفته تری رانزلی، اقتصاددان شهری KPMG، موج مهاجرت از شهرهای بزرگ به این مناطق پس از همه‌گیری کرونا شدت گرفته است.

رانزلی هشدار می‌دهد که اگر نرخ زاد و ولد از میزان جایگزینی جمعیت (۲.۱ فرزند برای هر زن) پایین‌تر برود، جمعیت بومی کشور رو به کاهش خواهد رفت و شهرهای بزرگ برای جبران کمبود نیروی کار ناچار به تکیه بر مهاجرت داخلی و بین‌المللی خواهند بود.

با وجود کاهش نرخ زاد و ولد در شهرهای بزرگ، آمارها نشان می‌دهد که در مناطق منطقه‌ای تعداد کل موالید طی دهه گذشته به‌طور مطلق افزایش یافته است.

پرث در میان شهرهای بزرگ یک استثنا بود و در سال ۲۰۲۴، نرخ باروری در آن تثبیت شد و حتی به بالاترین سطح خود از سال ۲۰۲۱ رسید. این موضوع به‌دلیل بازار کار قوی‌تر و مقرون‌به‌صرفه‌تر بودن زندگی نسبت به شهرهای شرقی است.

رانزلی می‌گوید: اگر مردم به اقتصاد اطمینان داشته باشند و فشار هزینه‌های زندگی کمتر شود، برای فرزندآوری آماده‌تر خواهند بود.

با این حال، کارشناسان هشدار می‌دهند که این بهبودهای موقتی نمی‌تواند روند بلندمدت کاهش زاد و ولد را متوقف کند. پروفسور دیویس می‌گوید اگر امنیت مسکن، هزینه‌های زندگی و چشم‌انداز شغلی برای والدین بهبود نیابد، ممکن است نرخ باروری کشور تا سال ۲۰۳۰ به ۱.۴۵ کاهش یابد.

او در پایان می‌افزاید: ما همچنان انتظار داریم که کاهش نرخ زاد و ولد ادامه داشته باشد، مگر اینکه بتوانیم عوامل اقتصادی و اجتماعی مؤثر بر آن را بهبود دهیم.

منبع: گاردین