جوکوویچ در پارک هتل ملبورن؛ پناهجویانی که ۹ سال فراموش شده‌اند

صدای استرالیا- بازداشت نوواک جوکوویچ در پارک هتل ملبورن، وضعیت اسفناک ۳۲ پناهجوی بازداشتی در این هتل را تحت الشعاع قرار داده است.

گروهی از پناهجویان و پناهندگان در پارک هتل، که بعضی از آنها ۹ سال است که در بازداشت به سر می‌برند، وقتی از پنجره‌های هتل افردای را می‌بینند که در خیابان‌های اطراف برای حمایت از تنیسور صرب جمع شده‌اند و پرچم صربستان را تکان می‌دهند، بیش از پیش احساس فراموش‌شدگی می‌کنند.

نوواک جوکوویچ، چهارشنبه شب گذشته و پس از لغو شدن ویزایش، به این هتل در ملبورن فرستاده شد.

این در حالی است که ساکنان این مرکز بازداشت سال‌هاست که درباره شرایط اسف‌بار خود، از جمله وجود حشرات موذی، غذای مانده و کپک زده، عدم رسیدگی پزشکی، شرایط نامناسب بهداشتی و سوءرفتار، شکایت دارند.

مرکز بازداشت پارک هتل، با نام‌هایی مانند «بی‌رحم»، «تابوت»، «آکواریوم» و «مرکز شکنجه» شناخته می‌شد. در ماه اکتبر نیز پس از شیوع کرونا در این مرکز، نام «هتل شیوع» را بر آن نهادند.

فعالان می‌گویند که پنجره‌های این هتل قفل و مسدود شده، کف‌پوش‌هایش کثیف است، زباله‌ها مرتبا جمع‌آوری نمی‌شود و ساختمان مملو از حشرات و بوی نامطبوع است.

همچنین به گفته بازداشتی‌ها، این مرکز فضای باز ندارد و در ماه‌های اخیر چندین مورد آتش‌سوزی در آن رخ داده و دو طبقه از هتل تخریب شده است.

نکته جالب اینجاست که این بازداشتی‌ها، که عمدتا از کشورهای جنگ‌زده‌ به استرالیا پناه آورده‌اند، حالا خودشان را همراه با یک ستاره بین‌المللی ورزشی در یک بازداشتگاه می‌یابند.

اما وضعیت جوکوویچ فرق می‌کند. او اگر در دادگاهی که امروز برگزار می‌شود، بازنده شود، امکان رقابت را در مسابقات تنیس اوپن استرالیا از دست می‌دهد؛ اما آزاد است که به کشورش بازگردد.

جمال محمد، که از سال ۲۰۱۳ تا کنون در بازداشت به سر می‌برد، از جوکوویچ خواست که از جایگاه ویژه و شهرتش برای دفاع از آزادی استفاده کند.

وی گفت: حالا همه می‌توانند ببینند که چطور با ما رفتار می‌شود؛ اما جهان هنوز در این مورد سکوت پیشه کرده است.

جین سالمون، مدافع حقوق پناهجویان گفت که برخی از این مردان که در بازداشت به سر می‌برند، وقتی هنوز پسران جوانی بودند به استرالیا وارد شده‌اند و بدون اینکه هیچ جرمی مرتکب شده باشند، دوران نوجوانی و بزرگسالی‌شان را در بازداشت دولت استرالیا گذرانده‌اند.

وی افزود: بعد از سال‌ها بی‌توجهی به این افراد، ورود جوکوویچ به بازداشتگاه، هدیه‌ای بود که توجهات جهانی به وضعیت اسف‌بار این مردان جلب شود.

بسیاری از بازداشتی‌ها همچنین با این ورزشکار برجسته اظهار همدردی کرده‌اند؛ زیرا آنها نیز دوست ندارند هیچ کسی را در چنین وضعیتی ببینند و برخی دیگر نیز می‌گویند که با وجود حمایت‌های جهانی از جوکوویچ، وضعیت نامناسب آنها همچنان مورد بی‌توجهی قرار گرفته است.

زید حسین، یکی از این پناهجویان گفت: واقعا ناراحت کننده است که این فرد فقط دو روز اینجا بوده و بسیاری افراد، به ویژه رسانه‌ها در حمایت از او دست به اعتراض می‌زنند.

وی افزود: ما ۹ سال است که در بازداشت هستیم. ما هم انسانیم، خانواده داریم. ما هم حق زندگی و رویاهای خودمان را داریم.

حسین ۳۳ ساله، در سال ۲۰۱۹ به دلایل پزشکی از جزیره مانوس به این مرکز بازداشت فرستاده شده است؛ با این وجود می‌گوید که هنوز خدمات پزشکی و درمانی را دریافت نکرده و فقط به او دهان‌شویه و مسکن داده‌اند.

حسین دارای مشکل خونریزی لثه است که دردی مداوم را به او تحمیل می‌کند.

او گفت: من نمی‌توانم غذا را بجوم، خیلی دردناک است و حتی به دلیل درد و خونریزی، خوابیدن هم برای من دشوار است.

به گفته حسین، به او گفته شده که باید خودش هزینه درمانش را بپردازد؛ در حالی که او در بازداشت است و منبع درآمدی ندارد.

اما پس از اینکه فعالان حقوق پناهجویان هزینه دندانپزشک را تامین کردند، به او گفته شد که باید هزینه نگهبان و حمل و نقل تا مطب دندانپزشک را نیز خودش بپردازد! این هزینه هم از سوی حامیان تامین شد، اما همچنان خدمات درمانی به او ارایه نشده است.

کارولین گریدون، از مرکز منابع پناهجویان گفت که فقط حسین نیست که چنین مشکلاتی دارد.

وی افزود که بسیاری از موکلان وی، نیازمندی‌های درمانی به ویژه مشکلات دهان و دندان دارند که معمولا به آنها بی‌توجهی می‌شود.

گریدون، شرایط پارک هتل را غیر انسانی توصیف می‌کند و می‌گوید که دراین مرکز، هیچ گونه بهداشت یا پایبندی به فرایندهای مدیریت ریسک وجود ندارد.

وی با بیان اینکه همه این افراد باید سریعا آزاد شوند، افزود: هیچ‌کدام از آنها خطری را متوجه جامعه استرالیایی نمی‌کنند. وضعیت بسیاری از آنها پناهنده است و نگهداشتن آنها در بازداشت هیچ توجیهی ندارد.

مصطفی عظیمی‌تبار، فعال کرد ایرانی نیز دوران حضورش را در پارک هتل، زندگی همراه با شکنجه، نابرابری، آزار، قلدری و سرزنش توصیف می‌کند.

عظیمی‌تبار که در ایران جانش در خطر بود، در سال ۲۰۱۳ از کشور متوری شد و با رویای ساختن یک زندگی آرام، با یک قایق پا به خاک استرالیا گذاشت. اما در عوض، ۸ سال را در مراکز بازداشت گذراند و در اواخر دوران بازداشت نیز به پارک هتل منتقل شد.

عظیمی تبار، هشت سال تمام را در انزوا، با نور اندک و آزار و اذیت گذراندهو هیچ چیزی که روزش را بگذارند یا فکرش را مشغول کند نداشت.

وی گفت: حتی فردی مثل نلسون ماندلا هم در دوره آپارتاید، اجازه مطالعه در زندان داشت؛ اما در سال ۲۰۲۱ و در استرالیا، بازداشتی‌ها حق مطالعه ندارند.

البته عظیمی تبار، سال گذشته آزاد شد؛ اما به گفته وی، بخشی از او همچنان در پارک هتل به همراه دوستانش زندانی است.

وی گفت: ممکن بود من آنجا باشم و آنها آزاد باشند؛ همه چیز تصادفی است. مثل این می‌ماند که دولت به ما به عنوان یک عدد نگاه می‌کند.

عظیمی‌تبار گفت: خوب است که به پرونده جوکوویچ ظرف چند روز رسیدگی می‌شود؛ اما برای پناهجویان، این کار سال‌ها به طول می‌انجامد.

از سوی دیگر، حتی حالا که عظیمی‌تبار آزاد شده است؛ زندگی او همچنان در برزخ است. فقط به او ویزای موقت داده می‌شود و به این ترتیب، اجازه تحصیل ندارد.

اما اولویت کنونی او، آزادی دوستانش است که هنوز در بازداشت به سر می‌برند.

وی گفت: امیدوارم پس از اینکه جوکوویچ استرالیا را ترک کرد، رسانه‌ها شرایط پناهجویان را به فراموشی نسپارند.

منبع: ای‌بی‌سی نیوز