ماجرای تنهایی و دشواری‌های روزمره زن کوئینزلندی که در ماشین زندگی می‌کند

صدای استرالیا– زنی کوئینزلندی که درون ماشین‌اش زندگی می‌کند، درباره واقعیت‌های این زندگی سخت صحبت کرده است.

وندی ۷ سال را در خانه‌های اشتراکی سر کرد و بابت اجاره یک اتاق هفته‌ای ۲۰۰ دلار می‌پرداخت.

اما با افزایش هزینه‌ها، این زن ۵۲ ساله در ۲٫۵ سال گذشته چاره‌ای نداشته مگر اینکه در ماشین‌اش زندگی کند.

وندی حالا برای کسانی که در شرایط مشابهی قرار گرفته‌اند، یک توصیه دارد: وسایل‌تان را به نیازمندی‌های ضروری کاهش دهید و به چند وسیله لوکس اضافی مانند یک قهوه‌ساز خوب و باربکیو بسنده کنید.

خود وندی البته گاهی هم به خودش می‌رسد؛ از جمله عضویت باشگاه ورزشی خریداری می‌کند تا بتواند دوش آب گرم بگیرد، قهوه بنوشد و گاهی هم شامی مفصل و داغ بخورد.

اما اگر از پس هزینه‌های عضویت باشگاه برنیاید، آنقدر نرمش می‌کند تا بدنش گرم شود و بتواند زیر آب سرد دوش‌های عمومی برود.

وندی مدتی در بخش نظافت ساختمانی کار می‌کرد؛ اما ساعات کاری طولانی برای او مشکل ساز شد. همچنین تبدیل خودرویی که محل زندگی‌اش بود به وسیله نقلیه برای کسب‌وکار نظافت، آن‌قدرها بهداشتی نبود. بنابراین او اکنون فقط به پرداختی‌های اندک بهزیستی متکی است.

وندی یک سوله انباری به مبلغ ۴۵ دلار در هفته اجاره کرده بود تا برخی از وسایل‌اش را در آن نگه دارد؛ اما هزینه این انباری هم به ۶۰ دلار افزایش پیدا کرده است.

وندی گفت: به زودی این انبار را هم از دست می‌دهم.

این زن تنهای کوئینزلندی فقط هر دو هفته یک بار، زمانی که به مرکز محله انسیرکل ردکلیف کوئینزلند مراجعه می‌کند، می‌تواند غذای تازه بخورد و در سایر اوقات می‌تواند حداکثر غذای تازه را تا سه روز در ماشین‌اش نگه دارد.

این روزها که هوا سردتر شده، او ماشین‌اش را در پارکینگ‌های زیرزمینی پارک می‌کند 

و حالا که هوا سردتر شده است، او ماشینش را در پارکینگ های زیرزمینی پارک می کند تا از سرما در امان باشد.

اما به گفته وندی، به محض اینکه تصویرش در دوربین پارکینگ‌ها می‌افتد، حضور او موجب نارضایتی مسوولان پارکینگ می‌شود؛ بنابراین به زودی از این پارکینگ‌ها نیز اخراج خواهد شد و باید سرما را تحمل کند.

وندی گفت: به نظر می‌رسد که دولت چشم‌اش را روی واقعیت بحران مسکن بسته است. هیچ کس به فکر ما نیست. من درخواست مسکن دادم اما درخواستم رد شد.

وی تاکید کرد: مبلغ ۴۰ دلار در هر دو هفته که در بودجه بابت پرداختی بهزیستی در نظر گرفته شده، به هیچ وجه کافی نیست.

وندی با بیان اینکه حتی انجام امور ساده مثل مراجعه به پزشک، بسیار دشوار است، افزود: خیلی از دکترها دیگر خدمات بهداشتی بدون هزینه برای بیماران را ارایه نمی دهند، بنابراین برای پیدا کردن یک دکتر باید مسیرهای طولانی سفر کنم.

به گفته وی، حالا ماشین‌اش هم به مشکل خورده و فقط در مواقع ضروری از آن استفاده می‌کند.

علاوه بر تمامی این مشکلات، وندی بابت زندگی در ماشین، خیلی احساس تنهایی می‌کند.

وی گفت: وقتی مردم از کنار شما رد می‌شوند و چپ چپ نگاه‌تان می‌کنند، ترسناک است. احساس می‌کنید یک موجود عجیب و غریب هستید.

منبع: ۷ نیوز