آریوبرزن پناهجویی که زندان‌های ایران را به شکنجه‌گاه پاپوا گینه نو ترجیح داد

صدای استرالیا – یک پناهجوی ایرانی با نام مستعار آریوبرزن واقعیت‌هایی را از بازداشتگاه پورت مورسبی (پایتخت پاپوآ گینه نو) بازگو کرده و اعلام داشته که این مرکز برای شکنجه ساخته شده نه نگهداری پناهجویان.

دولت استرالیا اقدام به ساخت بازداشتگاهی در پاپوا گینه نو برای نگهداری پناهجویان غیرقانونی کرده اما حقیقت این است که این مرکز ابتدایی‌ترین شرایط نگهداری پناهجویان را ندارد.

آریوبرزن نام مستعار فردی است که شش سال زندگی در داخل و خارج از بازداشتگاه‌ جزیره مانوس را تحمل کرده تا شاید بتواند اجازه اقامت در استرالیا را دریافت کند اما اکنون وی پس از گذراندن ۹ هفته در بازداشتگاه بومانا در پورت مورسبی در پاپوآ گینه نو ترجیح داده تا به ایران بازگردد.

آریوبرزن در حالی تصمیم به بازگشت به ایران را گرفته که ممکن است در زادگاهش زندانی شود اما با این وجود او حضور در زندان‌های ایران را به حصر در بازداشتگاه بومانا ترجیح می‌دهد.

آریوبرزن در مورد وضعیت موجود در بازداشتگاهی که توسط استرالیا در پایتخت پاپوآ گینه نو ساخته شده می‌گوید: در این بازداشتگاه افراد بازداشت شده هیچگونه دسترسی به حمایت‌های قانونی نداشته و نمی‌توانند با خانواده‌های خود ارتباط داشته باشند. در این بازداشتگاه هیچ تلفنی وجود ندارد و به غیراز تماس‌های محدود با صلیب سرخ هیچ ارتباطی با جهان بیرون وجود ندارد. در این بازداشتگاه نه به کتاب دسترسی داری و نه نوشت افزار، این شرایط برای شکنجه افراد طراحی شده است.

آریوبرزن در ادامه مصاحبه خود می‌گوید: با افراد حاضر در این مرکز همانند زندانیان زندان بومانا برخورد می‌شود و اغلب به آنها گرسنگی داده می‌شود. غذایی که در این مکان به افراد داده می‌شود در طول روز برابر با یک وعده غذایی است و بیشتر برای کودکان مناسب است تا افراد بزرگسال. افراد در این بازداشتگاه مجبور هستند در سلول‌های نامناسب و در گرمای طاقت فرسا بخوابند؛ تهویه‌ها و کولرها اغلب یا خراب هستند و یا کار نمی‌کنند.

آریوبرزن در ماه آگوست به همراه ۵۱ پناهجوی دیگر که تمامی آنها غیرپناهنده محسوب می‌شدند توسط مقامات پاپوآ گینه نو بازداشت شده و به مرکز پناهجویان بومانا منتقل شدند.

مرکز پناهجویان بومانا محلی است که توسط استرالیا ساخته شده و به زندان جزیره مورسبی ضمیمه شده است.

در شب اولی که آریوبرزن و همراهانش به این مرکز منتقل شدند، ۱۰ تا ۱۲ نفر از آنها تلاش کردند تا با صدمه زدن به خود از شرایط موجود رها شوند. به گفته این پناجوی ایرانی، افرادی که اقدام به این کار کرده بودند هیچگونه درمانی دریافت نکردند و اغلب آنها به سلول‌های انفرادی منتقل شدند.

برای بیش از دو ماه هیچ خبری از بومانا نبود به غیر آنکه چند نفر به بیمارستان منتقل شده و سپس به این محل بازگردانده شدند.

اما این شرایط دو هفته قبل و بعد از آنکه آریوبرزن  و پنج پناهجوی دیگر قبول کردند که به شرط بازگردانده شدن به زادگاه‌هایشان از این بازداشتگاه آزاد شوند، تغییر کرد.

با این وجود هنوز ۴۶ نفر در بازداشتگاه مورسبی حضور دارند که وضعیت ۱۲ نفر از آنها بحرانی است.

بهروز بوچانی از پناهجویان ایرانی حاضر در مانوس به عنوان مترجم در مصاحبه آریوبرزن با گاردین حضور داشته و به نقل از وی می‌گوید: آنچه در بومانا اتفاق می‌افتد جنایت علیه بشریت بوده و نشانه‌ای از تروریسم دولتی است. هم دولت پاپوآ گینه نو و هم دولت استرالیا مسئول این وضع هستند. آنها حق ندارند اصول اولیه حقوق بشر را با مواردی از جمله فراهم نکردن غذای کافی، آب بهداشتی و قطع وسایل ارتباطی، زیرپا بگذارند.

این اظهارات آریوبرزن تائید کننده سخنان گیورگیو لیسینی، دبیرکل اسقف‌های گینه نو است که گفته بود: استرالیا از شرایط سخت استفاده می‌کند تا پناهجویان را وادار به قبول بازگشت به زادگاه هایشان کند.

منبع: گاردین