سرود ملی استرالیا؛ ترانه‌ای با سرگذشتی پر فراز و نشیب

صدای استرالیا – ترانه «باشد تا استرالیای زیبا ترقی کند» حدود ۴۷ سال است که سرود ملی استرالیاست. اما این ترانه در واقع عمری ۱۴۳ ساله دارد و سرگذشتی پر فراز و نشیب داشته است.

ترانه باشد تا استرالیای زیبا ترقی کند (Advance Australia Fair) را نخستین بار پیتر دادز مک‌کورمیک، آهنگ‌ساز اسکاتلندی تبار در سال ۱۸۷۸ اجرا کرد. این ترانه در استرالیا، عموما به عنوان ترانه‌ای وطن پرستانه زمزمه می‌شد.

مک‌کورمیک نخستین بار این ترانه را در اوایل دسامبر ۱۸۷۸ با نام مستعار آمیکوس (واژه لاتین به معنای دوست) منتشر کرد. نخستین خواننده این ترانه نیز آندرو فیرفکس بود که با کنسرتی که مک‌کورمیک ترتیب داده بود، در روز ۳۰ نوامبر همان سال، ترانه را در نیوساوت ولز اجرا کرده بود.

باشد تا استرالیای زیبا ترقی کند، بسیار محبوب شد و نسخه اصلاح شده آن، در اول ژانویه سال ۱۹۰۱ و در مراسم افتتاح استرالیای همسود توسط یک گروه کر متشکل از حدود ۱۰ هزار نفر اجرا شد. در سال ۱۹۰۷ نیز دولت استرالیا، از مک کورمیک بابت تنظیم این ترانه تقدیر کرد؛ جایزه‌ای که مک‌کورمیک از این بابت دریافت کرد، ۱۰۰ پوند بود.

اما در آن زمان هنوز سرود ملی استرالیا نبود.

در واقع تا دهه ۷۰ میلادی، همچنان از سرود سلطنتی خداوند نگهدار ملکه باد (God save the Queen)  به عنوان سرود ملی در استرالیا استفاده می‌شد.

در سال  ۱۹۷۳، گاف ویتلم، نخست وزیر وقت استرالیا، به این نتیجه رسید که کشور نیازمند یک سرود ملی است که نشان‌دهنده وجه تمایز استرالیا باشد. به همین دلیل هم مسابقه‌ای ترتیب داده شد. برگزاری این مسابقه به شورای ملی هنر سپرده شد. مسابقه در دو مرحله؛ شامل یافتن بهترین شعر و سپس موسیقی برای سرود ملی  ترتیب داده شد که جایزه هر کدام ۵ هزار دلار بود. اما شورای ملی هنر هیچ کدام از آثار ارایه شده را واجد شرایط تشخیص نداد و این مسابقه با سه پیشنهاد، شامل سرودهای Advance Australia Fair، والس ماتیلدا (Waltzing Matilda) و سرود استرالیا (The Song of Australia) به پایان رسید.

سپس در سال ۱۹۷۴، دولت ویتلم اقدام به برگزاری یک نظرسنجی در سطح ملی کرد تا سرودی را که قرار است در رویدادهای ملی خوانده شود، انتخاب کند. وظیفه این نظرسنجی به عهده اداره آمار استرالیا سپرده شد و از ۶۰ هزار نفر در سرتاسر کشور، نظرسنجی انجام گرفت. در این نظرسنجی، ۵۱٫۴ درصد به ترانه «باشد تا استرالیای زیبا ترقی کند» رای دادند و در ۶ آوریل همان سال، ویتلم، این سرود را در پارلمان استرالیا به غنوان سرود ملی معرفی کرد و مقرر شد این سرود در تمامی مراسم و رویدادها، به جز رویدادهای سلطنتی مورد استفاده قرار بگیرد.

در ۲۲ ژانویه ۱۹۷۶، دولت مالکولم فریزر، مجددا سرود «خداوند نگهدار ملکه باد» را به عنوان سرود رسمی مراسم سلطنتی، نظامی و مراسم وفاداری ( loyal toast) معرفی کرد. وی اعلام کرد که هر سه آهنگ پیشنهادی در پایان مسابقه سال ۱۹۷۳ را می‌توان در مراسم غیر سلطنتی استفاده کرد. دولت او نیز یک همه‌پرسی عمومی را در سال ۱۹۷۷  ترتیب داد که یکی از موارد مطرح شده در آن، سرود ملی بودو این بار هم ۴۳٫۲۹ درصد آرا به سرود «باشد که استرالیای زیبا ترقی کند» رسید.

بالاخره، این سرود با انجام اصلاحاتی و کاهش آن به دو بند، از سوی دولت باب هاوک از حزب کارگر، به عنوان سرود ملی انتخاب و از ۱۹ آوریل ۱۹۸۴ به صورت رسمی در مراسم، اجرا شد. ترانه «خدا نگهدار ملکه باد» نیز هم‌زمان، برای مراسم‌هایی که با حضور ملکه انگلیس یا اعضای خاندان سلطنتی برگزار می‌شود، انتخاب شد.

متن سرود

متن سرود ملی استرالیا بارها تغییر کرده و کم و زیاد شده است. اما نسخه نهایی آن با اصلاحاتی از سوی شورای روز ملی استرالیا در آوریل ۱۹۸۴ تایید شد و تا کنون به اجرا درمی‌آید. البته در اول ژانویه امسال، یک واژه در مصرع دوم آن، برای حمایت از بومیان استرالیا تغییر یافت. این واژه «جوان» (Young) بود که به «متحد» (One) اصلاح شد.