» اجتماعی
» چرا در استرالیا مردان و پسران به صحبت درباره احساسات خود تشویق می‌شوند؟
تاریخ انتشار : 1400/04/27 - 6:12
چرا در استرالیا مردان و پسران به صحبت درباره احساسات خود تشویق می‌شوند؟
صدای استرالیا– رایدر جک میگوید مردان استرالیایی فقط اجازه دارند دو احساس شادی و خشم را از خودشان بروز دهند […]
صدای استرالیا– رایدر جک میگوید مردان استرالیایی فقط اجازه دارند دو احساس شادی و خشم را از خودشان بروز دهند و دلایل موجه زیادی برای گریه کردن آنها وجود ندارد.
آقای جک میگوید: ” فقط در مراسم سوگواری یا اگر در یک مسابقه فینال حساس برنده یا بازنده شده باشی حق گریه کردن داری. “
او برای مردان در سراسر استرالیا کارگاه‌های آموزشی در رابطه با وضعیت مردانگی در این کشور برگزار می‌کند. موسسه او به نام “تومارو من” (Tomorrow Man) یکی از مراکزی است که با هدف کمک به مردان و پسران برای شناخت هر چه بهتر احساسات و سلامتی روان‌شان به راه افتاده و تعدادشان به شکل فزاینده‌ای رو به افزایش است.
این موسسات در جهت بهبود سلامت روان در جامعه فعالیت می‌کنند. در استرالیا خودکشی عامل اصلی مرگ‌و‌میر جوانان به حساب می‌آید و احتمال دست زدن چنین کاری در مردان به مراتب از زنان بیشتر است.
از سوی دیگر بسیاری امیدوارند این دست برنامه‌ها در کاهش آمار نگران‌کننده خشونت خانگی هم موثر باشد.
طبق آمار موسسه استرالیایی “آور واچ” (Our Watch) که در زمینه جلوگیری از خشونت علیه زنان و کودکان در این کشور فعالیت می‌کند، در هفته به طور میانگین یک زن به دست شریک زندگی فعلی یا سابق خود کشته می‌شود.
داستان‌های بدرفتاری با زنان و کودکان اغلب بسیار وحشتناک هستند؛ سال گذشته قتل هانا کلارک و سه فرزندش به دست پدر خانواده، کشور را در شوک فرو برد. در این حادثه روان بکستر، بازیکن پیشین راگبی خودرویی که همسر سابق و سه فرزندشان در آن بودند را با بنزین به آتش کشید و پس از آن با ضربات چاقو خودکشی کرد.
آقای جک میگوید: “نرخ خودکشی در کشور وحشتناک است و آمار و ارقام خشونت خانگی به میزان زیادی بالا رفته است. مردم کم کم دارند متوجه این حقیقت می‌شوند که بعضی چیزها باید تغییر کنند.”
ایده‌های قدیمی
اما در پس زمینه همه این اتفاقات، جنبشی با هدف ترویج “مردانگی سالم” در استرالیا رونق گرفته که در قالب برنامه‌های آموزشی در مدارس، همینطور باشگاه‌های ورزشی و گروه‌های محلی به اجرا درمی‌آید.
دست‌اندر‌کاران راه‌اندازی این برنامه‌ها، به مطالعه‌ای تحت عنوان “من باکس” (Man Box) اشاره می‌کنند که بر اساس آن اکثریت مردان استرالیایی بین ۱۸ تا ۳۰ ساله معتقدند به دلیل جنسیت خود از سوی جامعه تحت فشار هستند که رفتار یا اعمال مشخصی داشته باشند.
پایبندی به این کلیشه‌های سفت و سخت- از جمله قوی بودن و کنترل احساسات – می‌تواند بسیار زیان‌آور باشد. این مطالعه نشان داد مردهایی که به این فشارها تن می‌دهند و می‌کوشند “مرد واقعی” باشند، از سلامت روان کمتری برخوردارند و احتمال خودکشی یا دست زدن به خشونت در آنها بیشتر است.
جان ولز، دانش‌آموز ۱۳ ساله کالج زاویر در ملبورن، دوره آموزشی مردانگی سالم‌تر را در مدرسه خود گذرانده است. از نظر جان، کلیشه‌های مردانه به ویژگی‌هایی نظیر قدرت بدنی، مهارت در ورزش و بروز ندادن احساسات گروه خورده است؛ کلیشه‌هایی که به گفته او ” اهمیت‌شان هر روز کمتر و کمتر” می‌شود.
او میگوید: “برای این که مرد باشی لازم نیست قدرت بدنی‌ات زیاد باشد. “
موسسه “مرد فردا” علاوه بر این روی نحوه نگرش جامعه هم تمرکز دارد. در کارگاه‌های آموزشی این موسسه به طور معمول از شرکت‌کننده‌ها خواسته می‌شود یک “دستورالعمل” در رابطه با معنای مرد بودن در استرالیا تهیه کنند. آنها در رابطه با این که کدام روش‌ها موثر و کدام بی‌‌فایده هستند، بحث می‌کنند.
آقای جک میگوید این کارگاه‌ها تجربه‌ای تحول‌آفرین برای مردان به حساب می‌آیند چون یاد می‌گیرند راحت حرف‌شان را بزنند در مورد زندگی و احساسات خود صحبت کنند.
او میگوید: “در دوره‌ای هستیم که بحث جنسیت بسیار داغ است. ما باید افراد را در کنار هم در یک اتاق جمع کنیم و به آنها فرصت کند و کاو بدهیم تا دریابند در حال حاضر کجا ایستاده‌اند.”
در سراسر استرالیا بیش از ۶۰ هزار مرد در برنامه‌های این موسسه شرکت کرده‌اند. این برنامه‌ها بیشتر نوجوانان را هدف قرار می‌دهند.
هری رینولدز ۱۸ ساله کابینت‌ساز است و در حومه سیدنی زندگی می‌کند. او در یکی از این دوره‌های آموزشی که در باشگاه فوتبالش برگزار شد، شرکت کرد. هری میگوید این تجربه‌ای بسیار آموزنده برای همه شرکت‌کنندگان بود.
” تمرکز اصلی بر این بود که روی احساسات‌مان سر‌پوش نگذاریم. این که مجبور نیستیم این‌طور رفتار کنیم و می‌توانیم مسائل خود را با رفقایمان در میان بگذاریم.”
او میگوید در این دوره با مشکلات مختلف هم‌تیمی‌هایش از جمله اختلاف با خانواده یا فشار‌های روی دوش پدران کم سن و سال ، آشنا شده است.
روش‌های سازگاری
فعالان این حوزه معتقدند کسب مهارت برای مدیریت و کنترل احساسات می‌تواند در کاهش نرخ خشونت موثر باشد.
پل زاپا، بیش از ۲۰ سال در زمینه تدریس سابقه دارد. او قبلا معلم مدرسه بوده و حالا برای ترویج رفتارهای مثبت میان مردان با سازمان‌های مختلف و همینطور کودکان کار می‌کند. این رفتارهای مثبت با عنوان پیشگیری اولیه شناخته می‌شوند و در کاهش خشونت موثرند.
او معتقد است پسرها باید هوش عاطفی کسب کنند تا بتوانند خشم خود را پیش از آنکه به خشونت تبدیل شود، تشخیص دهند. او میگوید این مهارتی است که باید تا جایی که ممکن است در سنین پایین به آنها آموزش داده شود.
آقای زاپا که مدیر کل پیشگیری و توسعه محلی در یک موسسه خدمات اجتماعی است، میگوید: “بسیاری از کودکان با خود فکر می‌کنند، وقتی عصبانی می‌شوم، به دیوار مشت می‌زنم. این کاری است که انجام می‌دهم.”
او میگوید یادگیری این که خشم را می‌شود به نحوی دیگر هم کنترل کرد، ممکن است برای برخی نوجوانان اکتشافی تازه باشد. آنها می‌توانند به جای مشت زدن به دیوار از روی استیصال، احساسات خود را تشخیص دهند و سعی کنند آنها را به شکل‌های دیگر بیرون بریزند.
آقای زاپا میگوید: “وقتی همه این‌ها را حس می‌کنید و می‌دانید این احساس دارد از راه می‌رسد، با خود فکر کنید. زمانی که آنها عملا یاد بگیرند که می‌توانند رفتار خود را تغییر دهند، راه برایشان روشن خواهد شد. “
آیا نتیجه خواهد داد؟
با این که این برنامه‌ها به گسترش آگاهی عاطفی کمک می‌کند اما هنوز مشخص نیست تا چه حد در کاهش خشونت موثر خواهند بود.
با این حال کاملا واضح است که جامعه به چنین برنامه‌هایی نیاز دارد. موسسه آور واچ میگوید علاوه بر آمار هشدار‌دهنده قتل زنان به دست شرکای زندگی فعلی یا سابق خود، یک‌سوم زنان در استرالیا خشونت فیزیکی را تجربه کرده‌اند و عمدتا مردها مرتکب چنین خشونت‌هایی می‌شوند.
پرداختن به دلایل اجتماعی و ریشه‌ای هم اهمیت زیادی دارد. این موسسه میگوید برنامه‌های مخصوص مردان و پسران که “اشکال غالب مردانگی” را به چالش می‌کشند، می‌توانند به جلوگیری از خشونت علیه زنان کمک کنند.
اما این موسسه ضمن اشاره به نبود داده‌های به‌روز “برای سنجش اثربخشی طرح‌های نوآورانه‌‌ای که با هدف تشویق مردان و پسران به اقدامات پیشگیرانه به ویژه در استرالیا اجرا می‌شوند”، بر لزوم انجام ارزیابی‌های بیشتر تاکید می‌کند.
آقای زاپا میگوید گر‌چه هنوز شواهد کافی وجود ندارد، اما مطمئن است این طرح‌ها می‌توانند تغییر ایجاد کنند. او به داده‌هایی اشاره می‌کند که نشان می‌دهند برنامه‌های تغییر رفتار مردان در رابطه با کسانی که سابقه ارتکاب خشونت خانگی داشته‌اند، تاثیرگذار بوده است.
“این مردها در جامعه دست به کاری زده‌اند که مورد قبول ما نبوده است. با این حال بعد از این اتفاق هم می‌توانیم آنها را عوض کنیم. بنابراین بدون شک می‌شود در رابطه با پیشگیری اولیه هم اقدامی مشابه انجام داد.”
آقای زاپا میگوید کاملا منطقی است که تمرکز هم از نظر اقدامات و هم به لحاظ بودجه بر روی قربانیان خشونت باشد اما در عین حال معتقد است باید به پیشگیری اولیه هم توجه بیشتری شود.
دانشگاه موناش ملبورن قرار است در سال جاری کارگاه‌های آموزشی موسسه تومارو من (مرد فردا) را ارزیابی کند. آقای جک هم معتقد است برنامه‌های موسسه‌اش باعث ایجاد تغییر شده‌اند.
به عقیده او چنین طرح‌هایی در رشد جامعه و بالا بردن مهارت مردان در ابراز احساسات خود موثر بوده است. او میگوید توانایی پردازش احساسات و بهبود ارتباطات احتمالا کاهش خشونت را به همراه خواهد داشت.
“آن مردی که در خانه رفتارهای خشن دارد، از یک سیاره دیگر نیامده است. این فرد می‌تواند پسر خاله، دوست نزدیک یا یکی از آشنایان شما باشد.
” اما او در مورد مسائلی از این دست حرف نخواهد زد. مردها در مورد نقاط آسیب‌پذیر خود حرف نمی‌زنند. آنها از خشم استفاده می‌کنند و در بیشتر طول زندگی کار خود را با آن پیش برده‌اند.”
منبع: بی بی سی فارسی
برچسب ها : مردان استرالیایی
دسته بندی : اجتماعی , اخبار , اسلایدر
لینک کوتاه :
مطالب مرتبط
ارسال دیدگاه
