ماجرای موفقیت پدر و پسر مهاجر ایرانی که با دست خالی یک برند ملی ساختند

صدای استرالیا- سایت خبری نیوز استرالیا در گزارشی به ماجرای موفقیت منوچ و فراز پرداخت، پدر و پسری ایرانی که سال‌ها پیش بدون دانستن زبان انگلیسی و فقط با ۵۰۰ دلار پول وارد استرالیا شدند و حالا توانسته‌اند یک کسب و کار خانگی پر رونق شکل دهند.

در این گزارش آمده است که فراز دارانی و پدرش منوچ (منوچهر) در سال ۱۹۸۹ و برای فرار از حکومت ایران، با یک چمدان به استرالیا آمدند. فراز که آن موقع ۷ ساله بود، به همراه پدرش در شهر ساحلی ولونگانگ در جنوب سیدنی مستقر شدند.

منوچ مجبور بود برای امرار معاش، هفت روز هفته را در بازارهای محلی کار کند و همان‌جا متوجه شد که عینک آفتابی ماهیگیری مقرون به صرفه و با کیفیت در بازار موجود نیست. به همین دلیل تصمیم گرفت که چنین عینکی را تولید کند.

به این ترتیب برند عینک ماهیگیری Ugly Fish Eyewear خلق شد و فراز نیز که در آن زمان دیگر شغل پردرآمدی داشت، تصمیم گرفت شغل خود را رها کند و به کمک پدرش بیاید.

این برند امروز بیستمین سال از عمر خود را می‌گذراند و محصولات آن در بیش از ۱۵۰۰ فروشگاه در سرتاسر استرالیا به فروش می‌رسد.

این پدر و پسر اکنون سالانه ۲۵۰ هزار عینک می‌فروشند و Ugly Fish Eyewear به یک برند ملی و مرجع در زمینه محافظت از چشم تبدیل شده است.

فراز که اکنون ۴۲ ساله است، به یاد می آورد که شوک فرهنگی و زبانی، برای او یک چالش بزرگ بوده است. وی می‌گوید: برای من که بچه کوچکی بودم، بسیار ناراحت کننده بود که نمی‌توانم به زبان انگلیسی به خوبی صحبت کنم.

منوچ در ایران در یک شرکت بیمه کار می‌کرد؛ اما مهارت‌های او در استرالیا تایید نشد و به این ترتیب، مجبور شد از صفر شروع کند. او در بازارهای ولونگانگ غذا و لیوان می‌فروخت.

منوچ مجبور بود سخت کار کند؛ به همین دلیل کارهای خانه، مثل نظافت و آشپزی مسوولیت فراز بود. ضمن اینکه فراز آخر هفته‌ها هم در بازار به کمک پدرش می‌رفت.

فراز می‌گوید: مجبور بودم که سریع بزرگ شوم. پدرم ۲۰ سال تمام به سختی کار کرد و من همیشه تنها بودم.

اما این تلاش‌ها بالاخره نتیجه‌بخش بود.

فراز توضیح می‌دهد: پدرم به فروشگاه‌های ماهیگیری می‌رفت و می‌دید که عینک‌ها یا درجه یک و بسیار گران‌قیمت هستند یا اینکه کیفیت ندارند و عینک میان‌رده‌ای برای خرید نیست و ماجرای ما همین‌جا شروع شد.

زمانی که منوچ تصمیم گرفت تولید عینک آفتابی خود را شروع کند، فراز ۲۰ ساله بود و ضمن تحصیل در دانشگاه، شغل و درآمد خوبی هم داشت. اما برای کمک به شکل گرفتن ایده پدرش، از شغل خود استعفا داد.

این پدر و پسر سپس یک جفت عینک آفتابی ماهیگیری در محدوده قیمت ۵۰ تا ۷۰ دلار تولید کردند و بازارهای سیدنی و ولونگانگ را هدف قرار دادند.

فراز می‌گوید: ما تامین کننده بازار شدیم و این اولین گام ما برای ورود به عمده فروشی بود.

اما کسب و کار خانگی آنها قرار بود وارد مرحله بعدی موفقیت شود و آنها می‌دانستند که بازار محل مناسبی برای رشد محصول‌شان نیست.

به گفته فراز، همیشه تصور بر این است که اجناس ارزان در بازار عرضه می‌شود نه کالای با کیفیت، بنابراین دیگر به بازار نرفتیم و عرضه به بازار را متوقف کردیم.

آنها سپس بر روی فروشگاه‌های فضای باز و فروشگاه‌های ماهیگیری تمرکز کردند؛ اما کار به این سادگی نبود.

فراز می‌گوید: در دو سه سال اول، من و پدر حتی بیش از حد مجاز وام شخصی گرفته بودیم و اضافه برداشت داشتیم.

یک سال بعد بود که آنها متوجه شدند باید یک برند ایجاد کنند و علامت تجاری خود را به ثبت برسانند.

فراز لوگوی Ugly Fish را روی میز آشپزخانه رسم کرد و گاراژ خانه نیز به انبار محصول تبدیل شد.

پس از آن بود که برند Ugly Fish به سرعت رشد کرد.

قدم بعدی، عرضه عینک برای موتورسواران و دوچرخه سواران بود و بعد هم عینک ایمنی برای مشاغل و کارگران صنعتی به سبد محصولات آنها افزوده شد.

حالا این برند عینک‌های مختلفی تولید می‌کند؛ از عینک مخصوص کودکان تا عینک‌های آفتابی برای افرادی که سر بزرگی دارند.

امسال، عینک Ugly Fish به بیستمین سالگرد تاسیس خود رسیده و منوچ خود را بازنشسته کرده تا بیشتر به استراحت بپردازد.

منبع: سایت خبری نیوز