خانواده اهل‌ پرث در آستانه اخراج پس از ۱۴ سال زندگی در استرالیا

صدای استرالیا- خانواده‌ای در پرث پس از ۱۴ سال مبارزه بی‌وقفه برای اقامت در استرالیا، اکنون با خطر اخراج حتمی مواجه هستند.

رحما الدیری، دانشجوی بورسیه ۲۲ ساله، در آستانه فارغ‌التحصیلی از دانشگاه کورتین با مدرک پرستاری قرار دارد. او که قصد دارد به‌عنوان پرستار مراقبت‌های ویژه در‌سراسر استرالیا به جوامع محروم خدمت کند، با کابوس مشکلات ویزای خانواده‌اش روبه‌رو شده و رویاهایش در خطر است.

این خانواده چهار نفره، ۱۴ سال پیش از اردن به استرالیا مهاجرت کردند و از آن زمان، در کشمکش دائمی برای کسب اقامت و ماندن در این کشور بوده‌اند. بیش از یک دهه آنها با ویزای موقت (بریجینگ) زندگی کرده‌اند و همواره با عدم اطمینان از آینده‌ای نامعلوم روبه‌رو بوده‌اند. رحما هشت سال و خواهران دوقلوی کوچکترش، پنج سال داشتند که از اردن به سیدنی آمدند. سفر آنها در ابتدا برای دیدار مادربزرگ رحما، شهروند استرالیایی که به‌عنوان پناهنده از عراق به این کشور آمده بود، صورت گرفت. اما در همان زمان، والدین رحما برای ویزای حفاظتی درخواست دادند.

خانواده الدیری، با‌وجود بلاتکلیفی وضعیت اقامتشان، سعی کردند زندگی خود را در استرالیا شکل دهند. سلطان، پدر خانواده، در زمینه کفپوش و موکت مشغول به کار شد و ریم، مادر خانواده که در اردن معلم بود، به‌عنوان مددکار آموزشی در یک مدرسه ابتدایی شروع به کار کرد. با‌این‌وجود، درخواست‌های ویزای حفاظتی خانواده با مخالفت مواجه شد و پرونده‌شان حتی به دادگاه فدرال نیز رسید، اما نتیجه‌ای نداشت. سایمون جینز، وکیل مهاجرت خانواده، برای رحما و خواهرانش درخواست ویزای فرزند داد که آن هم رد شد. در سال ۲۰۲۰، حکم اخراج برای خانواده صادر شد و آنها حتی خانه خود در سیدنی را جمع و بلیط هواپیما به اردن را نیز تهیه کردند. اما درست قبل از پرواز، هنگامی که برای دیدار اقوام در پرت بودند، همه‌گیری کرونا شروع و مرزها بسته شدند.

این توقف ناخواسته، فرصتی دوباره برای خانواده ایجاد کرد. آنها در آخرین تلاش، درخواست‌هایی برای بررسی ویژه وزیر در پرونده‌های ویزای فرزند و ویزای حفاظتی ارائه کردند. جینز، وکیل خانواده، با اشاره به بی‌عدالتی صورت گرفته، گفت که وزارت مهاجرت دو بار در یک اشتباه آشکار، درخواست‌های آنها برای بررسی ویژه وزیر را، بدون ارائه پرونده به وزیر، رد کرده است. وی این اقدام را غیرقانونی خواند و افزود که پس از تصمیم دادگاه عالی در آوریل ۲۰۲۳، وزارتخانه مجبور شد این موضوع را بپذیرد و در نهایت اعلام کرد که خانواده الدیری همچنان درخواست‌های معتبر و جاری برای رسیدگی دارند.

رحما با‌این‌حال همراه خانواده‌اش تلاش کرده تا به زندگی خود ادامه دهد. سلطان همچنان در زمینه کفپوش کار می‌کند و ریم به‌عنوان دستیار آموزش و پرورش ویژه مشغول است. خواهران رحما، مسک و حریر، سال گذشته از دبیرستان فارغ‌التحصیل شدند. رحما با نگرانی از آینده خواهرانش می‌گوید که مسک آرزوی مهندس شدن و حریر اشتیاق به معلمی دارند، اما به دلیل وضعیت ویزای بین‌المللی‌شان، هزینه‌های دانشگاه برایشان غیرقابل پرداخت است و آنها در بلاتکلیفی کامل به سر می‌برند.

رحما همچنین نگران آینده است. ضمن‌اینکه باید برای برنامه‌های پرستاری فارغ‌التحصیل در بیمارستان‌های دولتی اقدام کند، مطمئن نیست که به دلیل وضعیت ویزایش پذیرفته شود. علاوه‌بر همه این مشکلات، خانواده از مادربزرگ رحما که به بیماری پارکینسون مبتلا است، نیز مراقبت می‌کنند. شش سال پیش، رسانه‌ها داستان این خانواده را هنگامی که رحما در ۱۵ سالگی دادخواستی را در Change.org برای حمایت از خانواده‌اش راه‌اندازی کرده بود، منتشر کردند. اکنون، رحما دوباره از همان دادخواست برای درخواست اقامت دائم برای خانواده‌اش استفاده می‌کند. او با تاکید بر اینکه اردن را به سختی به یاد می‌آورد، می‌گوید که بازگشت به آنجا برایشان غیرممکن است و استرالیا را خانه خود می‌دانند.

جینز، وکیل خانواده، با ابراز تاسف از وضعیت آنها، می‌گوید که این خانواده باوجود تمام فاکتورهای مثبت، از تمام روزنه‌های قانونی برای ماندن در استرالیا بازمانده‌اند. او پرونده آنها را برای بررسی ویژه وزیر بسیار قوی و عادلانه می‌داند و آن را یکی از بدترین بی‌عدالتی‌هایی که تاکنون دیده است، توصیف می‌کند. وی با تاکید بر اینکه این خانواده می‌توانند نقش مهمی در آینده استرالیا ایفا کنند، از مقامات مسئول درخواست کرد که به آنها اجازه ماندن داده شود.

سخنگوی مت ثلث‌ویت، دستیار وزیر مهاجرت، به دلیل حفظ حریم خصوصی خانواده، از اظهار نظر در مورد این پرونده خودداری کرد.

منبع: ۹ نیوز