حقوق جادوگر رسمی شهر کرایست‌چرچ نیوزیلند قطع شد

صدای استرالیا – شورای شهر کرایست چرچ در نیوزیلند، پرداخت حقوق ماهانه به جادوگر رسمی این شهر را پس از ۲۳ سال خدمت قطع کرد.

ایان براکنبوری چانل، سالانه ۱۶ هزار دلار نیوزیلند، معادل ۱۱ هزار و ۲۸۰ دلار حقوق می‌گرفت تا “مثل یک جادوگر” باشد و جاذبه‌ای برای شهر باشد.

اما حالا مسئولان این شهر به قرارداد او پایان دادند و می‌گویند که به دنبال تبلیغاتی امروزی‌تر و متنوع‌تر هستند.

به نوشته وبسایت شورای شهر کرایست چرچ، این شهر تنها شهری بوده که از سال ۱۹۸۲ به طور رسمی جادوگر داشته است.

آقای چانل به رسانه‌های محلی گفت که او دیگر مناسب “حال و هوای شهر” نیست، چون عامل تحریک مردم قلمداد می‌شود.

او افزود: “آنها یک مشت بروکرات هستند که هیچ قدرت تخیلی ندارند.”

در بیش از دو دهه‌ای که او به طور رسمی جادوگر بوده، مبلغ ۳۶۸ هزار دلار به طور خالص، بدون کسر مالیات دریافت کرده است.

بر اساس آنچه که در وبسایت ایان براکنبوری چانل آمده است، او با عنوان “جادوگر” گواهینامه رانندگی در نیوزیلند را دارد.

او که یکی از جاذبه‌های گردشگری شهر کرایست چرچ محسوب میشد، در دوران خشکسالی در نیوزیلند و استرالیا رقص باران اجرا کرد و در سال ۲۰۰۹ در فهرست افرادی بود که در مراسم بزرگداشت تولد ملکه بریتانیا درجه افتخار می‌گیرند.

او همچنین در اعتراضات علیه تخریب یک ساختمان تاریخی در پی زلزله سال ۲۰۱۱ کانتربری در شهر کرایست چرچ، نقش موثری داشت.

این جادوگر همچنین در سال ۱۹۸۲ به وسیله انجمن گالری‌داران نیوزیلند به عنوان یک اثر هنری زنده شناخته شده بود.

اما به خاطر اظهارنظرهایش درباره زنان با انتقادهای زیادی رو به رو شده است. به گزارش روزنامه گاردین، در میان اظهارنظرهایش، او در یک برنامه کمدی در ماه آوریل گذشته گفته بود: “هرگز با زنان دعوا نکنید چون زود کبود می‌شوند.”

جادوگر کرایست‌چرچ کیست؟

ایان براکنبوری چانل، متولد شهر لندن است. او در رشته جامعه شناسی و روانشناسی در دانشگاه لیدز تحصیل کرد و پس از رفتن به استرالیا، در دانشگاه نیوساوت ولز، جامعه شناسی تدریس کرد.

او در سال‌های دهه ۷۰ میلادی به کرایست چرچ نقل مکان کرد و با برگزاری سخنرانی هایی در حالیکه ردای جادوگری و کلاه سیاه نوک تیز به سر داشت، خیلی زود به شخصیت ثابت میدان شهر تبدیل شد.

زمانی پلیس قصد بازداشت او را داشت اما این مساله باعث خشم عموم مردم شد و به جای آن میدان مرکزی شهر به محلی برای گفتگوهای عمومی تبدیل شد.

در سال ۱۹۹۰، مایک مور، نخست وزیر وقت نیوزیلند، خواست که او به عنوان “جادوگر رسمی نیوزیلند” شناخته شود.

در سایت آقای چانل، نامه ای از آقای مور منتشر شده که در آن آمده: “بدون شک مسائلی در زمینه طلسم، برکت، نفرین و سایر امور ماورای طبیعی وجود خواهد داشت که خارج از صلاحیت نخست وزیران خواهد بود.”

آقای چانل به رسانه های محلی گفت که همچنان در شهر قدم خواهد زد و مثل همیشه با مردم صحبت خواهد کرد.

او افزود: “همچنان ادامه خواهم داد. اگر میخواهند من را متوقف کنند باید مرا بکشند.”

منبع: بی‌بی‌سی فارسی