بهروز بوچانی جایزه ملی بیوگرافی استرالیا را هم برد

 صدای استرالیا – کتاب “هیچ دوستی جز کوه‌ها” نوشته بهروز بوچانی نویسنده کرد ایرانی، جایزه ملی بیوگرافی استرالیا را هم به فهرست جوایز خود اضافه کرد.

آقای بوچانی بیش از شش سال است در بازداشتگاه پناهجویان در جزیره مانوس زندانی است. او کتاب را با پیامک‌هایی که با واتس‌اپ برای دوستش امید توفیقیان می‌فرستاد نوشته و آقای توفیقیان آن را از فارسی به انگلیسی ترجمه کرده است.

هیچ دوستی جز کوه‌ها، پیش از این جایزه “ویکتورین پرمیر” مهمترین جایزه ادبی استرالیا (١٢۵ هزار دلار)، جایزه ادبی نیو سات ویلز پرمیر (١٠ هزار دلار) و جایزه صنعت کتاب استرالیا را هم به دست آورده است.

این جایزه ٢۵ هزار دلاری امروز دوشنبه ۱۲ اوت (۲۱ مرداد) در کتابخانه مرکزی ایالت نیو سات ویلز به آقای بوچانی اهدا شد. او جایزه را از طریق ارتباط با واتس‌اپ پذیرفت و گفت: “من نمی‌خواهم در باره ادبیات صحبت کنم، فقط می‌خواهم بگویم که فکر می‌کنم جامعه ادبی به عنوان جزئی از جامعه مدنی استرالیا، بخشی از مقاومت ما در قبال این سیستم است و من فکر می‌کنم این بسیار ارزشمند است و از همه برای انتخاب کارم تشکر می‌کنم.”

هیچ دوستی جز کوه‌ها داستان زندگی خود آقای بوچانی است که مجبور به فرار از ایران می‌شود و به اندونزی می‌رود تا خود را به استرالیا برساند.

او دو بار سعی می‌کند با قایق از اندونزی به استرالیا برود، بار اول قایق غرق می‌شود و ماهیگیران اندونزیایی نجاتش می‌دهند. بار دوم نیروی دریایی استرالیا او و ٧۵ پناهجوی دیگر را دستگیر می‌کند و آنها را به بازداشتگاهی در جزیره مانوس می‌برد.

جزیره مانوس متعلق به پاپوآ گینه نو است اما استرالیا از سال ٢٠١٣ از آن به عنوان بازداشتگاه پناهجویانی استفاده می‌کند که سعی می‌کنند به استرالیا بروند.

شرحی که بهروز بوچانی از این بازداشتگاه می‌دهد مملو است از نقض حقوق انسانی، زیر نظر بودن مدام، بی‌رحمی و شکنجه سازمان‌یافته.

آقای بوچانی می‌گوید با نوشتن این کتاب تصویری از خود ارائه کرده که بتواند در شرایط این بازداشتگاه عزت و هویت انسانی‌اش را حفظ کند، تصوری که کاملا در تضاد با آن چیزی است که “سیستم” از او ارائه می‌کند.

دولت استرالیا به آقای بوچانی اجازه خروج از بازداشتگاه مانوس و ورود به خاک استرالیا را نمی‌دهد.

منبع: بی بی سی